بررسی ویژگی های روان سنجی و ساختار عاملی مقیاس بینش شناختی بک(bcis) در نمونه غیر بالینی ایرانی

مقدمه: بینش مفهومی پیچیده و چند بعدی است. سنجش های بالینی بینش، عمدتاً بر آگاهی بیماران از بیماری روانی و نیاز آنها به درمان متمرکز شده است. رویکردهای نوین بر فرآیندهای شناختی نظیر ارزیابی مجدد بیماران از تجارب غیرعادی شان و سوء تفسیرهای آنها تمرکز کرده اند. هدف پژوهش حاضر بررسی ساختار عاملی نقیاس بینش شناختی بک، در نمونه غیربالینی ایرانی است. مواد و روش ها: به این منظور، 476 نفر از دانشجویان دانشگاه های مختلف، مقیاس بینش شناختی بک (bcis) و پرسشنامه خودآگاهی (scs) را تکمیل کردند. داده های گردآوری شده به وسیله نرم افزار لیزرل و spss تجزیه و تحلیل شدند. بحث و نتیجه گیری: یافته ها پیشنهاد می کنند که مقیاس بینش شناختی بک (bcis) دارای ثبات ساختاری لازم در جمعیت غیربالینی ایرانی می باشد و می تواند به عنوان یک ابزار سودمند، برای مقاصد پژوهشی مورد استفاده قرار بگیرد. یافته ها: یافته ها نشان دادند که دو مؤلفه اساسی خود-اندیشمندی و اطمینان به خود که توسط بک، باروچ، بالتر، استیر و وارمان(2004) مطرح شده بودند، در پژوهش حاضر نیز به عنوان عامل های مستقل به دست آمدند.